Ścieżka opowiadania

Pomysł na ścieżkę opowiadania opublikował na blogu Superbelfrów Krzysztof Jaworski.
Opowiadanie nie jest łatwą umiejętnością , zatem często pomagamy dzieciom historyjką obrazkową.
Tutaj jej modyfikacja. Dzieci wędrują po obrazkach opowiadania, które same stworzyły.




Malowanie poprzedza dyskusja i ustalenie wydarzeń, które warto umieścić na ścieżce oraz przydzielenie ich dzieciom.
Rysować można bezpośrednio na rolce tapety, szarego papieru lub na kartkach z bloku. Wówczas przyklejamy je w odpowiedniej kolejności i tworzymy ścieżkę.
Teraz czas na spacer z opowiadaniem.

Opowiadanie z wędrowaniem po obrazkach jest łatwiejsze, a dzieci słuchające są bardziej skupione.

Przejście po opowiadaniu wszystkich dzieci w ciągu zajęć zajęłoby zbyt dużo czasu i stałoby się nużące, zatem by wszystkie dzieci miały możliwość opowiedzenia, można następnie powiesić ścieżkę opowiadania w widocznym miejscu i zrobić ćwiczenie, które często stosuję przy rożnych okazjach - opowiadanie w parach.

Wydać się może, że w klasie jest wtedy głośno i nie sprzyja to nauce.  Moim zdaniem jest odwrotnie, skupione są na zadaniu i na partnerze i wystarczy umówić się z dziećmi na jakiś sygnał kończący zadanie, by szybko skierować ich uwagę na inną czynność. Dodatkowo stosuję hasło "praca". To sygnał do oceny i w klasie zapada absolutna cisza. Oceniam pracę całej klasy. Jeśli dostaną kolejną naklejkę, okazują głośną aprobatę. Radość i okrzyki, aktywność przez większość czasu, zaangażowanie wielu zmysłów, powiązanie wielu aktywności, to korzyści dla których warto poświęcić dwie godziny lekcyjne.

Wiesława Kopf - nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej Zespół Szkół nr 24 w Bydgoszczy. Prowadzi stronę gromadzącą komputerowe gry i zadania edukacyjne http://klasoteka.pl/

Posted in: inspiracje, językowe, mowienie